grupa psychoterapeutyczna

TERAPIA DDD

dla Dorosłych Dziewczynek
z rodzin Dysfunkcyjnych

wrzesień 2023 r. – styczeń 2024 r.
pięć weekendowych spotkań co miesiąc
sobota 9.00 – 19.00, niedziela 9.00 – 19.00
start: 16 września 2023 r.

I. Spotkanie inauguracyjne (16 – 17 września 2023 r.)
II. Deficyt poczucia bezpieczeństwa – lęk (14 – 15 października 2023 r.)
III. Deficyt poczucia własnej kobiecości – wstyd (11 – 12 listopada 2023 r.)
IV. Deficyt poczucia własnej wartości – złość (9 – 10 grudnia 2023 r.)
V. Deficyt poczucia bezwarunkowej miłości – smutek (6 – 7 stycznia 2024 r.)

miejsce: Owocne Miejsce
Warszawa, ul. Krochmalna 4/28 lok. 26

prowadząca: Eugenia Herzyk
psychoterapeutka

cena: 2500 zł płatne z góry za całość

Warunkiem rezerwacji miejsca jest zapłata zadatku w wysokości 500 zł. Zadatek nie podlega zwrotowi w przypadku rezygnacji z uczestnictwa. Po zapłaceniu zadatku prosimy o poinformowanie nas o tym mailowo – zwrotnie prześlemy potwierdzenie rezerwacji. Zapłata pozostałej kwoty (2000 zł) – przed rozpoczęciem grupy. Płatności należy dokonywać na konto Kobiece Serca 63 1090 1665 0000 0001 4692 3816. Przystąpienie do grupy jest równoznaczne ze zobowiązaniem do uczestnictwa we wszystkich spotkaniach, ewentualna rezygnacja z grupy w trakcie jej trwania  nie upoważnia do roszczeń zwrotu za nieodbyte spotkania.

Według założeń psychologii humanistycznej, rodzina dysfunkcyjna to taka, w której nie istnieją warunki, aby jej członkowie mogli się rozwijać w stronę samorealizacji, czyli urzeczywistniania swojego potencjału w kontekście społecznym. Rozwój w ujęciu humanistycznym to przejście od fazy zależności (dependency), kiedy to nie jesteśmy podmiotem, tylko częścią jakiegoś systemu, poprzez fazę niezależności (independency), w której budujemy swoją tożsamość i granice, ale nie respektujemy tego u innych aż to fazy współzależności (interdependency), charakteryzującej się umiejętnością budowania relacji partnerskich. W relacji partnerskiej każdy ma swoją tożsamość oraz granice i jednocześnie, szanując tożsamość oraz granice drugiej strony, uzgadnia z nią zasady, na jakich relacja się opiera. Jeśli ktoś w swoim rozwoju utknął w fazie zależności albo niezależności, tworzy relacje o cechach współuzależnienia (codependency). Wśród relacji o cechach współuzależnienia wyróżnia się relacje symbiotyczne (zlanie ze sobą), hierarchiczne (ktoś dominuje, ktoś jest podporządkowany) oraz takie, w których trwa walka o dominację.

Niedojrzałość w ujęciu psychologii humanistycznej to nie tylko brak zdolności do tworzenia relacji opartych na współzależności, czyli partnerskich. To także niedostateczny kontakt ze sobą, a przez to brak umiejętności zarządzania swoimi wewnętrznymi procesami – myślami i emocjami. Jawią się one jako niebezpieczne, często destrukcyjne siły, rządzące się własnymi prawami. Żeby je jakoś okiełznać, stosuje się różne mechanizmy obronne, takie jak zaprzeczenie czy projekcja, lub regulatory emocji, takie jak alkohol czy różne zachowania. Mechanizmy obronne fałszują rzeczywistość a stosowanie regulatorów emocji prowadzi do uzależnień.

O rodzinie dysfunkcyjnej, albo nawet patologicznej, mówi się też w sytuacjach, gdy rodzice nie zaspokajają podstawowych potrzeb materialnych i emocjonalnych dziecka, zajęci sobą odmawiają mu swojej uwagi, gdy dopuszczają się przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej, gdy wykorzystują dzieci do uzupełniania własnych deficytów, albo wtedy, gdy następuje zamiana ról (parentyfikacja). Nadopiekuńczość – to kolejna odsłona dysfunkcji wychowawczych. Ma ona dwie postacie – dominującą, gdy rodzice kontrolują dziecko na każdym kroku, o wszystkim decydują, piszą scenariusz na jego życie oraz podporządkowaną – gdy to dziecko ma władze nad rodzicami, spełniającymi wszystkie jego zachcianki i nie stawiającymi dziecku żadnych granic. Te wszystkie zachowania świadczą o niedojrzałości rodziców. Z perspektywy psychologii humanistycznej rodzic dojrzały to taki, który traktuje dziecko jak podmiot, a nie przedmiot i który wywiązuje się ze swoich zobowiązań wobec dziecka, polegających na tym, że dostarcza mu wszystkiego, co jest potrzebne do jego rozwoju. Oparcia, które stopniowo przechodzi we wsparcie oraz różnorakich wyzwań, adekwatnych do wieku.

Jeśli wzrastałyśmy w rodzinie opartej na współuzależnieniu, a nie współzależności, czyli rodzinie z zaburzonym systemem granic, jeśli rodzice zamiast zarządzać emocjami stosowali różne mechanizmy obronne i regulatory emocji, jeśli z powodu własnej niedojrzałości dopuszczali się zaniedbań i nadużyć wobec nas, w życie dorosłe wchodzimy z deficytami rozwojowymi. Jeśli ich nie uzupełnimy, to – podobnie jak rodzice, będziemy tworzyć relacje o charakterze współuzależnienia i tak, jak oni, zamiast zarządzać emocjami, będziemy stosować mechanizmy obronne i regulatory emocji. A jeśli stworzymy rodzinę i będziemy mieć dzieci, to przekażemy deficyty rozwojowe swoim dzieciom.

Deficyty rozwojowe uwidaczniają się w czterech obszarach – poczucia bezpieczeństwa, poczucia kobiecości, poczucia własnej wartości i poczucia bezwarunkowej miłości. Ich objawy na poziomie emocjonalnym to problemy w radzeniu sobie z lękiem, popędem seksualnym, złością i smutkiem. Problemy te mogą być dwojakiego rodzaju – zalewanie się jakimiś emocjami albo ucieczka od nich poprzez stosowanie mechanizmów obronnych lub regulatorów emocji. Chcąc uzupełnić swoje rozwojowe deficyty potrzebujemy w pierwszej kolejności odzyskać kontakt z naszymi emocjami i nauczyć się nimi zarządzać.

Kolejny etap uzupełniania deficytów to zmiana mechanizmów funkcjonowania w relacjach – ze współuzależnienia do współzależności. Dla tych, które tkwią jeszcze w fazie zależności, konieczne będzie przejście przez fazę niezależności – zbudowania swojej tożsamości oraz granic, nauczenie się stawiania granic i bronienia ich. Dla tych natomiast, które są już w fazie niezależności, praca będzie polegała na nauczeniu się, jak szanować granice innych i budować relacje w oparciu o współzależność, a nie dominację.

To wszystko będzie się działo w grupie TERAPIA DDD – dla Dorosłych Dziewczynek z rodzin Dysfunkcyjnych, do której Was zapraszam.

Będzie spora dawka psychoedukacji oraz pracy na procesie, na bazie których uczestniczki odkryją swoje deficyty rozwojowe, mechanizmy radzenia sobie z emocjami oraz mechanizmy tworzenia relacji. Przedstawię narzędzia ułatwiające podjęcie rozwojowych wyzwań, czyli dążenie ku zmianie, zaproszę do uświadomienia sobie oporu przed zmianą, a potem wyboru, który uczestniczka uzna za najbardziej jej służący.

Grupa prowadzona będzie według założeń psychoterapii humanistycznej, z wykorzystaniem narzędzi psychodynamicznych, poznawczo-behawioralnych, mindfulness i jogi. Z jednakową uwagą traktowane będą obszary myśli, emocji i ciała. Praca odbywać się będzie w całej grupie, podgrupach, parach, możliwa będzie też praca z prowadzącą na tle grupy. Nieodłączną częścią procesu grupowego będą dwa 2.5-godzinne zajęcia jogi w wynajętej na ten cel sali.

Przed podjęciem decyzji o uczestnictwie w TERAPII DDD można odbyć bezpłatne, półgodzinne spotkanie konsultacyjne.