Co może pomóc?
Kiedy negatywne skutki „kochania za bardzo” stają się uciążliwe,
a samodzielne próby poradzenia sobie z problemem nie przynoszą rezultatów, warto poszukać pomocy psychoterapeutycznej. Proponowany przez nas 6-stopniowy program terapii uzależnienia od miłości prowadzi do rezygnacji z nałogowych zachowań. Nie oznacza to życia
w pojedynkę ani nie jest równoznaczne z zerwaniem aktualnego związku z mężczyzną.
1. Auto-diagnoza uzależnienia od miłości
Nazywamy to auto-diagnozą, bowiem każda kobieta jest najlepszą specjalistką od samej siebie. Na tym etapie klientka zapoznaje się z mechanizmami postawania uzależnienia oraz jego objawami. Następnie określa, czy objawy te jej dotyczą i od czego jest uzależniona. Jeśli uzależnień jest klika, zastanawia się, które przynosi najbardziej dotkliwe negatywne konsekwencje i którym chce się zająć w pierwszej kolejności (czasem może się okazać, że jest to inny niż uzależnienie od miłości nałóg). Zadaniem psychoterapeuty jest pomoc klientce w auto-diagnozie, wyjaśnianie wątpliwości, dzielenie się swoją wiedzą.
2. Określenie nałogowych zachowań /wzorców uzależnienia od miłości
Jeśli klientka uzna się za uzależnioną od miłości, następnym krokiem jest określenie przez nią z pomocą psychoterapeuty tych zachowań w relacji / relacjach z mężczyznami, które uznaje za nałogowe. Poznaje tym samym swój wzorzec uzależnienia od miłości a także ma jasność, czym dla niej będzie abstynencja.
3. Sporządzenie listy strat spowodowanych uzależnieniem od miłości
Klientka zaczyna dostrzegać powiązania przyczynowo-skutkowe między różnymi niepowodzeniami, kryzysami, niedostatkami w życiu a swoim uzależnieniem. Wielu uzależnionych tłumaczy się, że sięga po czynnik uzależniający aby poradzić sobie z trudnymi problemami, jakie pojawiły się w ich życiu. W trakcie terapii zmieniają punkt widzenia – jasne staje się dla nich, że te problemy pojawiły się właśnie w wyniku ich uzależnienia i że będą narastać, jeśli uzależnienie nadal będzie postępować. Klientka z pomocą psychoterapeuty sporządza listę strat w różnych obszarach swojego życia (rodzina, relacje, praca, rozwój osobisty, zdrowie, pasje itp.) jakie poniosła z powodu swojego nałogu.
4. Podjęcie decyzji o abstynencji / kontrakt
Jeśli klientka uzna, że nie chce powiększać strat wywołanych uzależnieniem i decyduje się na rezygnację z nałogowych zachowań, sporządza ze sobą pisemny kontrakt z podaniem daty, od kiedy rozpocznie abstynencję. Oto wzór takiego kontraktu „Przyznaję przed sobą, że jestem uzależniona od miłości. Ponieważ nie chcę dalej ponosić strat z powodu mojego uzależnienia, decyduję się od dnia …. na abstynencję, czyli rezygnację z nałogowych zachowań, wymienionych na załączonej liście.”
5. Zbadanie motywacji do zmiany
Do wprowadzenia jakiejkolwiek zmiany w życiu potrzebna jest wystarczająco silna motywacja. Klientka określa ją poprzez wykonanie z pomocą psychoterapeuty testu, polegającego na porównaniu korzyści, jakie spodziewa się uzyskać dzięki rezygnacji z nałogowych zachowań oraz korzyści, jakie obecnie odnosi stosując te zachowania do regulacji emocji. Jeśli wyniki testu wskazują, że motywacja jest niska, klientka może zakończyć terapię uznając, że nie jest to dla niej właściwy moment na rozpoczęcie abstynencji albo może podjąć z pomocą psychoterapeuty pracę nad swoją motywacją.
6. Określenie, co pomaga, co przeszkadza w abstynencji
Jeśli motywacja klientki do zmiany jest wysoka, klientka przed rozpoczęciem abstynencji sporządza jeszcze z pomocą psychoterapeuty listy tych czynników, które jej w tym będą pomagać i tych, które będą przeszkadzać. Za czynnik przeszkadzający, a wręcz uniemożliwiający abstynencję może uznać kontynuowanie aktualnego związku / relacji z mężczyzną, szczególnie jeśli jej uzależnienie ma wzorzec miłości obsesyjnej.
Założenia terapii uzależnienia od miłości zostały szerzej przedstawione w książce Eugenii Herzyk „Nałogowa miłość” (Świat Książki, 2011).